Ορεινή Κορινθία: Το art-ταβερνάκι στα Μποζικά

Το παραδοσιακό ταβερνάκι της Ζέτας και του γλύπτη Μάικ Δεληστάθη στα Μποζικά, εντάσσει στις διαδρομές μας ένα ελάχιστα προβεβλημένο κομμάτι της ορεινής Κορινθίας.

Βρισκόμαστε στο χωριό Μποζικά Κορινθίας, στον επαρχιακό δρόµο Κιάτου – Νεµέας, και σε απόσταση περίπου 25χλμ. νότια από το Κιάτο και 20 χλμ. δυτικά από τη Νεμέα. Εδώ είναι η άλλη πλευρά της ορεινής Κορινθίας, η μη τουριστική…

Στις νοτιοανατολικές παρυφές του όρους Βέσιζα σε υψόµετρο 660 µ. με θέα στον Κορινθιακό κόλπο και τους αμπελώνες της Νεμέας συναντάμε τα Μποζικά (κι όχι Μποζικάς- παλαιότερα τα χωριά της περιοχής ονομάζονταν Μποζικοχώρια).

Πρόκειται για ένα περιποιημένο αγροτικό χωριό με περίπου 360 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται µε τα αμπέλια, τις ελιές και την κτηνοτροφία.

Η περιοχή ανήκει στο Δήμο Σικυωνίων με έδρα το παραλιακό Κιάτο και συμπεριλαμβάνει 35 τοπικές κοινότητες.

Σε αυτό το καταπράσινο κομμάτι της ορεινής Κορινθίας σχεδόν όλα τα χωριά παραμένουν ζωντανά.

Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο πολλοί νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα, λόγω της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης. Επιστρέφουν στα χωριά και στα πατρικά τους. Οι περισσότεροι έχουν όραμα για ένα νέο ξεκίνημα, διαθέτουν γνώσεις και κυρίως αγάπη για τον τόπο τους.

Γι΄αυτό και η επιστροφή τους- ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η πρόσβαση από την πρωτεύουσα είναι γρήγορη και εύκολη- ενισχύει την ανάπτυξη ήπιων εναλλακτικών μορφών τουρισμού και αγροτουρισμού με απόλυτο σεβασμό στη φύση.

Το ταβερνάκι της Ζέτας

Σημείο αναφοράς στα Μποζικά, το φιλόξενο ταβερνάκι της Ζέτας και του Μάικ Δεληστάθη, οι οποίοι άφησαν πίσω τους την Αθήνα, και με τα δύο τους παιδιά έστησαν την αγροκατοικία τους στο ψηλότερο σημείο του χωριού.

Το ταβερνάκι της Ζέτας ξεχωρίζει για τη δημιουργική παραδοσιακή κουζίνα με αγνά τοπικά βιολογικά προϊόντα από τη μικρή αγροτουριστική φάρμα της οικογένειας.

Η Ζέτα είναι μία μαγείρισσα με βαθύτατες οικολογικές ευαισθησίες και ανησυχίες. Πιστεύει στην βιολογική καλλιέργεια και γι΄ αυτό χρησιμοποιεί μόνο ποιοτικά και βιολογικά ντόπια υλικά στην κουζίνα της. Τα πιάτα της έχουν αυθεντικές γεύσεις και αρώματα Ελλάδας.
Να δοκιμάσετε τις μυρωδάτες χειροποίητες πίτες (τυρόπιτα με ντόπιο τυρί, χορτόπιτα με άγρια χόρτα του βουνού), σαλάτες με βιολογικές ντοματούλες και λαχανικά από το μποστάνι, κρασάτο και ψητό γουρουνάκι (ελευθέρας βοσκής) από τη φάρμα της οικογένειας, ζουμερό κοτοπουλάκι, σπιτικό τυρί, μπακαλιάρο με σκορδαλιά, ντόπιο Αγιωργίτικο κρασί Νεμέας.

Εκτός από εξαιρετικό φαγητό, το ταβερνάκι στα Μποζικά έχει και ιδιαίτερη art ατμόσφαιρα. Λειτουργεί και ως χώρος τέχνης. Ο γλύπτης Μάικ Δεληστάθης έχει στήσει πλάι το εργαστήρι του, όπου συνεχίζει να δημιουργεί με αστείρευτη φαντασία τα καλλιτεχνήματα του.

Η καταπράσινη αυλή της αγροικίας φιλοξενεί μικρά και μεγάλα έργα τέχνης.

Μία ποικιλία χρηστικών και διακοσμητικών αντικειμένων, γλυπτά, κοσμήματα, κηροπήγια, απλίκες, καρέκλες, τραπέζια, καθρέπτες, παράξενα φωτιστικά από λάμπες και τρίφτες, περίτεχνες κατασκευές και αντικείμενα φτιαγμένα από σίδερο και ξύλο, κοσμούν και αναδεικνύουν κάθε γωνιά.

Πίνακες ζωγραφικής και χρωματιστές επιγραφές με χιούμορ πλαισιώνουν το χαρούμενο σκηνικό, τόσο στον εξωτερικό χώρο όσο και μέσα στο κουτουκάκι, όπου τους χειμώνες ανάβει η ξυλόσομπα.

Η επίσκεψη στο ταβερνάκι της Ζέτας στα Μποζικά μπορεί να μεταμορφωθεί σε μία πραγματική αγροτουριστική εμπειρία. Αν θέλετε να μείνετε παραπάνω στην περιοχή υπάρχει δυνατότητα διαμονής στο αγρόκτημα της οικογένειας (αυτόνομο καλαίσθητο δωμάτιο με μπάνιο).

Δυό λόγια για τον γλύπτη Βασίλη Mike Δεληστάθη

Ο Βασίλης Mike Δεληστάθης γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας και από μικρός ζωγράφιζε τα ξυλόγλυπτα που έφτιαχνε ο πατέρας του. Σπούδασε ηλεκτρονικός αλλά η καλλιτεχνική του ψυχή τον οδήγησε σε άλλους δρόμους.

Κομβικό σημείο στη ζωή του υπήρξε μία έκθεση του διεθνούς φήμης Έλληνα γλύπτη Τάκη στην Ν. Υόρκη, η οποία τού πυροδότησε την έμπνευση για δημιουργία. Από τότε αρχίζει μια ξέφρενη πορεία ανάμεσα σε πεταμένα σίδερα και λαμαρίνες, ανάμεσα σε πέτρες και ξύλα. Συλλέγει από παλιατζίδικα και μάντρες αυτοκινήτων ό,τι για άλλους είναι άχρηστο – από ελατήρια και βίδες, μέχρι λάμες και ρουλεμάν.

Στα χέρια του Μάικ Δεληστάθη αυτή η άχρηστη σιδερόμαζα μετατρέπεται σε έργα τέχνης και αποκτά “ψυχή”.

Ο Μάικ Δεληστάθης έκανε τα πρώτα του βήματα ως γλύπτης στην Ολλανδία όπου εργάστηκε στα ναυπηγεία. Όταν το καμπανάκι σήμαινε το τέλος της δουλειάς και οι εργάτες αποχωρούσαν, εκείνος έμενε πίσω και μάζευε ό,τι άχρηστο ήταν για πέταμα. Με δημιουργική φαντασία έδινε σε άχρηστα αντικείμενα πνοή ζωής μετατρέποντας την ύλη σε άυλη ψυχή. Η τέχνη του αναγνωρίστηκε γρήγορα και έργα του βρήκαν θέση σε πολλά σπίτια και μαγαζιά του εξωτερικού.

Με βάση πάντα το μέταλλο, παντρεύει φαινομενικά αταίριαστα υλικά, όπως το ξύλο και το κρύσταλλο. Ταυτόχρονα συνδυάζει με απόλυτη αρμονία γλυπτική και ζωγραφική. Πηγές έμπνευσης του αποτελούν η φύση, η θάλασσα, το μέταλλο, το ξύλο, τα δύο του παιδιά, οι γυναίκες.

Επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί όπως λέει ο ίδιος τού έλειψε ο ήλιος και το ελληνικό φως. Ήταν η σειρά του φιλότεχνου κοινού της Αθήνας να αναγνωρίσει την τέχνη του Μάικ Δεληστάθη. Πολλά έργα με την υπογραφή του έχουν διακοσμήσει γνωστά μαγαζιά της νυχτερινής Αθήνας και αρκετά αθηναϊκά σπίτια. Γλυπτά του έχουν σταθεί σε εκθέσεις δίπλα σε έργα του Τσαρούχη και του Μόραλη κι έχουν λάβει πολλούς επαίνους.

Αν και αυτοδίδακτος ο Μάικ Δεληστάθης είναι επάξια μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που δεν ησυχάζουν ποτέ. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να δημιουργεί μοναδικά έργα αναζητώντας διαρκώς νέους δρόμους στην τέχνη του. Από το 2008 ο αντισυμβατικός αυτός γλύπτης ζει και εργάζεται στον τόπο των παιδικών του χρόνων, το Κιάτο.