Το Σπήλαιο του Δράκου

Το σπήλαιο Δράκου είναι από τα εντυπωσιακότερα αξιοθέατα στην πόλη της Καστοριάς και απέχει μόλις 20 μ. από την όχθη της λίμνης Ορεστιάδα. Περιλαμβάνει 10 αίθουσες, 7 υπόγειες λίμνες και 5 διαδρόμους-σήραγγες με πλούσιο σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό διάκοσμο.

 Το σπήλαιο του Δράκου ήταν άγνωστο μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες. Πιθανολογείται ότι, μέχρι κάποια εποχή η είσοδος του  δεν ήταν ορατή λόγω των προσχώσεων και της δύσβατης τοποθεσίας του, προσπελάσιμης παλαιότερα μόνο από την λίμνη. ‘Οταν τη δεκαετία του 1940 διανοίχτηκε ο παραλίμνιος δρόμος της πόλης, Καστοριανοί ερασιτέχνες εξερευνητές ανακαλύπτουν πρώτοι το άνοιγμα της εισόδου στο σπήλαιο.

Οι συστηματικές έρευνες όμως ξεκίνησαν πολύ αργότερα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία, κατά το 1960.

…Μέχρι τότε, οι μανάδες απέτρεπαν τα παιδιά τους να πλησιάσουν την είσοδο της σπηλιάς για να παίξουν. Και τα φοβέριζαν εκείνα τα χρόνια λέγοντάς τους για τον τρομερό δράκο, ο οποίος- λέει- φυλάει το θησαυρό στο βάθος της σπηλιάς, κι αλλοίμονο, σε όποιον περάσει την σκοτεινή είσοδο, μαγνητισμένος από αυτό που φαίνεται να χρυσίζει στο βάθος!

Κάπως έτσι, διατηρήθηκε ο μύθος στις νεώτερες γενιές και ονομάστηκε το σπήλαιο  του Δράκου. Βέβαια, Δράκος δεν βρέθηκε ποτέ, μόνο μία αρκούδα των σπηλαίων που έζησε πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια.

Η ξενάγηση στο σπήλαιο

Σήμερα ο επισκέπτης περνά στο εσωτερικό από μία βαριά κλειστή πόρτα και κάνει μέσα στο σπήλαιο  έναν αλησμόνητο περίπατο 300 μ. φυσικής διαδρομής.

Η επισκέψιμη διαδρομή διασχίζει όμορφα κατασκευασμένες γέφυρες (δύο συμπαγείς και μία πλωτή) αποκαλύπτοντας ένα σχεδόν ανέγγιχτο μνημείο της φύσης.

Η ξενάγηση ολοκληρώνεται στην έξοδο του σπηλαίου μέσω τεχνητής σήραγγας, η οποία έχει διαμορφωθεί σε μουσειακό χώρο με πληροφοριακό υλικό για την ιστορία, τον μύθο και τις φάσεις κατασκευής – αξιοποίησης του σπηλαίου.

Η θερμοκρασία εντός του σπηλαίου είναι σταθερή όλες τις εποχές στους 16-18 C, ενώ η υγρασία φτάνει στο 90%.

Στο εσωτερικό του σπηλαίου του Δράκου εντοπίστηκαν παλαιοντολογικά κατάλοιπα, με κυριότερα τα οστά σπηλαίας άρκτου ή αρκούδας των σπηλαίων (Ursus Speleaus). Το είδος αυτό έζησε στην Ευρώπη και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Υπολογίζεται ότι το βάρος των αρσενικών ζώων έφτανε τα 400-500 κιλά και των θηλυκών τα 200-250 κιλά. Ήταν κατά βάση φυτοφάγο και περιστασιακά σαρκοφάγο ζώο.