Tο «Μνημείο της Αγάπης» θα το βρείτε στη μικρή πλατεία Γ. Σεφέρη, στο ιστορικό κέντρο της Πρέβεζας.
Είναι αφιερωμένο στην Αγάπη προς τον Άνθρωπο και, ειδικότερα, στους δύο γιατρούς που έζησαν στην πόλη της Πρέβεζας και πρόσφεραν στους συμπολίτες τους, Δημήτριο Κρόκο και Χριστόφορο Τσαντούλα.
Η αλήθεια είναι ότι το σεμνό “Μνημείο της Αγάπης” δεν προβάλλεται ιδιαίτερα ως αξιοθέατο από τους Πρεβεζιάνους. Οι ίδιοι, ενδεχομένως, να θεωρούν ότι τα “highlights” της πόλης τους αρχίζουν στα γραφικά στενάκια του ιστορικού κέντρου με τα ουζερί και σταματούν στην παραλία με τις καφετέριες…
Δεν είναι, όμως, έτσι …
Το “Μνημείο της Αγάπης” στην μικρή πλατεία είναι ένα δροσερό σημείο τα απογεύματα του καλοκαιριού.
Πλάι λειτουργεί το cosy καφέ-μεζεδοπωλείο, όπου σταθήκαμε για μία κρύα μπύρα πριν συνεχίσουμε για βραδινό φαγητό κάπου αλλού. Εδώ, όμως, η μπύρα σερβίρεται αλλιώς, γι΄ αυτό και η αναφορά.
Διότι, όπως διαπιστώσαμε κατόπιν παραγγελίας, η κάθε μπύρα συνοδεύεται κατά κανόνα, από μεζέ που περιλαμβάνεται στην ήδη low-budget τιμή της μπύρας. Κάθε φορά που ανανεώνεται η μπύρα εναλλάσσονται και τα συνοδευτικά πιάτα. ‘Οσο πίνεις, τρώς! Παρέλαση από ποικιλία εξαιρετικών home-made μεζέδων.
“Ετσι σερβίρουμε εδώ την μπύρα, τι σκέτη; ” εξήγησε η ευγενική σερβιτόρα. Πλέον δεν είχαμε κανένα λόγο να συνεχίσουμε αλλού για δείπνο…
Είναι γνωστό ότι τέτοιο σέρβις προσφέρουν, χρόνια τώρα, τα ονομαστά τσιπουράδικα στο Βόλο ή και στη Λάρισα.
Στην Πρέβεζα, όμως; Και γιατί, όχι! Στη δυτική ακτή της Ελλάδας, νότια της Βενετίας και του Ντουμπρόβνικ, η Πρέβεζα έχει αέρα κοσμοπολίτισσας-πόλης. Τα δειλινά το βλέμμα της πόλης είναι στραμμένο στη Δύση, ενώ απέναντι, στην Ιταλία, σημαίνει η ώρα του Αperitivo στη Ρώμη .
Πάντως, το “Μνημείο της Αγάπης” έκανε τη διαφορά στο δημιουργικό service. Κι ας μην ξέρει ο μάγειρας του πού πέφτει η via Babuino και το “Canova–Tadolini” στη Ρώμη…
Από τότε όταν βλέπουμε να σερβίρονται ως συνοδευτικά ποπ-κορν, φυστικάκια και άλλα θλιβερά που παραπέμπουν σε ξηρά τροφή τύπου πίνατς, ανταλλάσσουμε ματιές όλο νόημα. Κάποιες φορές ξεφεύγουν και υπόκωφα επιφωνήματα αποδοκιμασίας και απογοήτευσης. Δεκτά!
Άλλωστε, όλοι έχουμε συμβάλει με τον τρόπο μας στην ιστορική καθιέρωση της φρέσκιας τηγανητής πατάτας στα μενού των ελληνικών εστιατορίων, έτσι δεν είναι;
