Σούνιο – Ναός Ποσειδώνα: Η υπογραφή Μπάυρον και οι πέρδικες

.

Προορισμός  μας το Σούνιο, των Αθηνών ο κάβος.  Ένας βράχος ύψους 60 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, στο νοτιότερο σημείο της πόλης, εκεί απ’ όπου περνούν για τελευταία φορά όσοι φεύγουν με πλοίο απ’ την Αθήνα ή το σημείο που πρωτο-συναντά κανείς όταν πλησιάζει στην πόλη. 

Τόπος λατρείας ιερός, αφιερωμένος στον Ποσειδώνα και τον πολυφωτογραφημένο ναό του. Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη θέση απ’ αυτήν για έναν ναό αφιερωμένο σε θεό της θάλασσας.

Η παραλιακή διαδρομή προς το Σούνιο (65χλμ) παραμένει η κλασική κυριακάτικη βόλτα των Αθηναίων για όλες τις εποχές του έτους εδώ και δεκαετίες.

Το φθινοπωρινό αεράκι που κατεβάζει το ποτάμι (ο Κηφισός, δρόμος ταχείας κυκλοφορίας που ενώνει το βορρά με το νότο της Αθήνας) και η θέα του ηλιόλουστου Φαληρικού όρμου καθώς πλησιάζουμε στη θάλασσα, δημιουργούν ένα αίσθημα απελευθέρωσης και αισιοδοξίας. Υπάρχουν μερικές μέρες στην Αθήνα που τής συγχωρείς σχεδόν τα πάντα- αν και αυτή η πόλη μοιάζει με τον αμετανόητο φίλο, του οποίου οι κακές συνήθειες δεν σού επιτρέπουν ποτέ να τον εμπιστευτείς για πολύ…

Στην διαδρομή απάνεμοι ορμίσκοι και αμμουδιές με beach-bars αναδεικνύουν τις ομορφιές της Αττικής γης. Στο σημείο όπου προβάλλει η νησίδα Πάτροκλος, στα Λεγρενά, ξεχωρίζει το μνημείο αφιερωμένο στους 4.000 Ιταλούς αιχμάλωτους πολέμου που χάθηκαν στο ναυάγιο του ατμόπλοιου «Όρια» το 1944 ενώ μεταφέρονταν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στα ίχνη του Μπάυρον

Ο ναός του Ποσειδώνα, χτισμένος τον 5ο αιώνα π.Χ., διακρίνεται από μακριά και είναι από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Ήταν εξίσου δημοφιλής και για τους πρώτους ιστορικούς περιηγητές, πολλοί από τους οποίους χάραξαν τα ονόματά τους πάνω στα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα.

Η πιο γνωστή υπογραφή είναι αυτή του λόρδου Βύρωνα που θα τη δείτε στη νότια παραστάδα. Το καθρεφτάκι στη φωτογραφία (πάνω) φωτίζει την υπογραφή του. Ο Βύρων επισκεπτόταν συχνά το Σούνιο. Λέγεται ότι κάποια φορά κινδύνεψε να συλληφθεί όμηρος από Μανιάτες πειρατές…

Μαγεμένος από την ελληνική φύση ο Άγγλος φιλέλλην έγραφε σε κάποιον φίλο του  “Αν είμαι ποιητής το χρωστώ στον αέρα της Ελλάδας...”. Στο Σούνιο εμπνεύσθηκε το ποίημα «Νησιά της Ελλάδας», απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε σε μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη (1849-1923)

“Στου Σουνιού θα καθίσω το μαρμάρινο βράχο,

σύντροφό μου το κύμα του Αιγαίου θα κάνω,

αυτό εμένα ν’ ακούγει, κι εγώ εκείνο μονάχο,

 κι εκεί απάνω σαν κύκνος με τραγούδι ας πεθάνω.

 Δε σηκώνει η ψυχή μου σκλάβα γη! Χτύπα κάτω

 της σκλαβιάς το ποτήρι, κι ας πάει να ‘ναι γεμάτο!”   Μπάυρον

Και οι πέρδικες…

Σήμερα δεκάδες τουρίστες επισκέπτονται καθημερινά τον βράχο του Σουνίου. Οι περισσότεροι εξ αυτών αγνοούν ότι ο λόρδος Μπάυρον πέρασε από εδώ το 1810 και χάραξε το όνομά του.  Όλοι τους όμως χαζεύουν ένα τσούρμο πέρδικες που φωλιάζουν στον αρχαιολογικό χώρο, πλάι στον ναό, και ξεπροβάλλουν ποζάροντας περήφανα με φόντο τους δωρικούς κίονες, ως τουριστική ατραξιόν.

Οι πέρδικες είναι απόλυτα εξοικειωμένες με τους επισκέπτες και οι φιλόζωοι φύλακες του αρχαιολογικού χώρου τις ταΐζουν με περισσή αγάπη.

Ο βράχος του Σουνίου έχει αφοπλιστικό ηλιοβασίλεμα, πανοραμική θέα στην ιστορική Μακρόνησο κι αγνάντι στο Αιγαίο. Κατά τη μυθολογία, σε αυτόν τον ίδιο βράχο στεκόταν ο Αιγέας περιμένοντας  την επιστροφή του γιού του Θησέα από την Κρήτη. Κι όταν αντίκρισε στο βάθος του ορίζοντα το πλοίο να γυρνά με μαύρα πανιά, πήδηξε στο πέλαγο, που από τότε πήρε το όνομά του, Αιγαίο.